Zapalenie pochewek ścięgnistych występuje wraz z zapaleniem ścięgna, dzieje się tak dlatego, że pochewka otacza ścięgno. Objawy zapalenia pochewek ścięgnistych to: ból, obrzęk, problemy z poruszaniem tych struktur, w obrębie ścięgna w którym rozwija się stan zapalny. W zakres 10‑dniowej terapii (w okresie 2 tygodni) wcho‑ dziły następujące techniki terapii manualnej: mobilizacja stawu krzyżowo‑biodrowego, rozciąganie, poizometrycz‑ Zapalenie mięśnia sercowego (ZMS) to choroba, w przebiegu której stan zapalny obejmuje komórki mięśnia sercowego, tkankę śródmiąższową i naczynia serca. ZMS może doprowadzić do kardiomiopatii zapalnej, a co za tym idzie – do niewydolności mięśnia sercowego i niewydolności krążenia, a w konsekwencji do śmierci. Zapalenie mięśnia gruszkowatego Kolejną częstą wśród biegaczy przypadłością okolic biodra jest zapalenie mięśnia gruszkowatego. Może je powodować przeciążenie, ale też niewłaściwa technika biegu, mało zróżnicowane treningi lub ćwiczenia wykorzystujące ruch analogiczny do wchodzenia po schodach . Kresa biała powstała na skutek skrzyżowania się prawej oraz lewej strony włókien rozcięgien mięśni: skośnego zewnętrznego. skośnego wewnętrznego. poprzecznego brzucha. Pasma łącznotkankowe przeplatają się w lini pośrodkowej. Włókna ścięgniste blaszki przedniej pochewki mięśnia prostego przechodzą ku tyłowi, w blaszkę Do zapalenia mięśnia sercowego dochodzi na skutek reakcji autoimmunologicznej, podczas której organizm wytwarza przeciwciała przeciwko własnym komórkom. W wyniku tego w mięśniu sercowym dochodzi do zapalenia. Mechanizm ten jest znany i był już obserwowany po podaniu różnych leków lub po przejściu zakażeń wirusowych. . Syndrom mięśnia gruszkowatego – przyczyna i terapia schorzenia 25 60329 Mięsień gruszkowaty przez dolegliwości, które potrafi spowodować został okrzyknięty złą sławą w środowisku medycznym. Jego wzmożone napięcie jest w stanie prowokować objawy pseudo rwy kulszowej i bywa zaburzeniem powodującym potężny ból, znacznie ograniczenie ruchomości i funkcji ciała. Kiedy nie jest prawidłowo leczone – może nieść za sobą jeszcze poważniejsze konsekwencje. Na początku podstawa – zrozumieć problem i… tego problemu anatomię. Gdzie znajdziemy mięsień gruszkowaty? Mięsień gruszkowaty rozpoczyna swój przebieg na miedniczej powierzchni kości krzyżowej i biegnie do wierzchołka krętarza większego kości udowej. Jest rotatorem zewnętrznym uda, odwodzi i prostuje kończynę dolną a także stabilizuje staw biodrowy. Swoje unerwienie bierze z korzeni grzbietowych L5-S2, a unaczynienie z tętnic pośladkowych górnej i dolnej oraz tętnic sromowych – wszystkie są gałęziami tętnicy biodrowej wewnętrznej. Zrozumienie syndromu mięśnia gruszkowatego wymaga znajomości relacji pomiędzy samym mięśniem a nerwem kulszowym – który będzie tu w centrum zainteresowania. W przybliżeniu u 80% populacji nerw kulszowy wychodzi z otworu kulszowego większego – zlokalizowanego pod dolną granicą mięśnia gruszkowatego. Wg różnych źródeł w około 20% populacji nerw kulszowy przebija mięsień gruszkowaty na swoim przebiegu – co może być czynnikiem anatomicznym przyczyniającym się do powstawania pseudo-rwy kulszowej. Warto także spojrzeć na ten problem z perspektywy tętniczej. Mięsień gruszkowaty zaopatrywany przez tętnicę pośladkową górną, ze względu na swoje duże napięcie, może stać się barierą dla prawidłowego przepływu krwi w tkanki znajdujące się na dalszym jej przebiegu. Wiedząc, że jedną z gałęzi tętnicy pośladkowej górnej jest tętnica okalająca udo boczna (główna tętnica zaopatrująca torebkę stawu biodrowego oraz krętarz większy) możemy wysnuć wniosek, że zaburzone ukrwienie tych tkanek może prowadzić do szybszego powstawania zwyrodnień i zmian martwiczych w obrębie stawu biodrowego. Przyczyny zespołu mięśnia gruszkowatego Przyczyna powstawania zespołu mięśnia gruszkowatego nie jest jednoznaczna. Anomalie anatomiczne podaje się jako przyczynę 15-20% schorzeń. Większość powstaje jako skutek stopniowo powstających zmian, w które wlicza się mikro-urazy mięśnia, czasowe niedokrwienie lub nieprawidłowe ukrwienie, stan zapalny tkanek miękkich oraz wzmożone napięcie mięśniowe. Różne źródła dopatrują się przyczyny w zmianach przeciążeniowych na skutek nadużywania – u pracowników fizycznych, sportowców oraz przewlekłej kompresji – np. u pracowników biurowych. Wywiad to podstawa Przeprowadzając wywiad z pacjentem, u którego podejrzewa się syndrom mięśnia gruszkowatego należy być bardzo uważnym. Ze względu na podobieństwo objawów do poważnych schorzeń neurologicznych – szczegółowy wywiad jest bardzo ważną częścią terapii. Objawy płynące z mięśnia gruszkowatego oraz rwę kulszową można porównać do bliźniąt jednojajowych – niby są identyczne, jednak szczegóły decydują o tym, że można rozpoznać kto jest kim. W obu przypadkach miejsce występowania dolegliwości jest podobne – obejmują one pośladek oraz tylną powierzchnię uda i goleni. Ból występuje na przebiegu nerwu kulszowego. Podstawowe różnice można wyłapać szybko. W wypadku zaburzeń w obrębie mięśnia, ból będzie nasilał się przy czynnościach, które wymagają jego pracy. Promieniowanie do kończyny dolnej zazwyczaj zaczyna się od połowy pośladka. Wyczuwalne przez skórę są napięte jak struny włókna mięśnia gruszkowatego. Zazwyczaj pozycja odciążająca mięsień gruszkowaty będzie przynosić ulgę. Za to przy rwie kulszowej pacjent będzie odczuwał ból promieniujący już od kręgosłupa lędźwiowego, napięcie mięśniowe będzie wyczuwalne również na mięśniach grzbietu, często bardzo dużym problemem będzie skłon w przód. Objawy mogą się różnić, ze względu na to, że w ostrej rwie kulszowej stan zapalny dotyczy korzeni nerwowych zaś w syndromie mięśnia gruszkowatego – samego mięśnia I onerwia nerwu kulszowego. Diagnostyka mięśnia gruszkowatego Wzmożoną uwagę przy diagnostyce w gabinecie należy zachować przy testach neurologicznych. SLR – popularny test uniesienia prostej nogi, będzie dodatni w obu przypadkach. Dobrym wyznacznikiem różnicowym jest sprawdzenie pozycji stóp pacjenta w leżeniu na plecach. Stopa nogi zajętej objawami z mięśnia gruszkowatego będzie zrotowana na zewnątrz w spoczynku – przez wzmożone napięcie ważnego rotatora zewnętrznego. Terapeuta musi polegać tu też na swoim doświadczeniu i palpacji aby postawić słuszną diagnozę. Gruszka lubi fizjoterapeutów Wbrew mocnego bólu towarzyszącego pacjentowi oraz znacznych zaburzeń funkcji kończyn terapia mięśnia gruszkowatego należy do terapii wdzięcznych. Kompleksowe podejście do problemu zapewnia dość szybkie, czasem nawet spektakularne efekty – w zależności od stosowanych metod terapeutycznych. Najlepiej sprawdzą się: suche igłowanie (nastawione na punkty spustowe w mięsniu gruszkowatym, dwugłowym uda) – często as w rękawie terapeuty, technika wykonana precyzyjnie – przynosi bardzo dobre efekty, terapia manualna w celu przywrócenia prawidłowej ruchomości obręczy biodrowej, terapia tkanek miękkich okolicy pośladka, grzbietu oraz uda, kiedy w połączeniu występuje obronny “shift” miednicy lub kompensacja postawy – techniki skupione na m. czworobocznym lędźwi oraz mięśniach brzucha, techniki inhibicji mięśnia lędźwiowego oraz poprawy mobilności innych struktur leżących na przebiegu tętnicy biodrowej wewnętrznej. Jako uzupełnienie terapii w gabinecie bardzo dobrze sprawdza się autoterapia pacjenta przy pomocy rollera (np. Blackroll Standard) lub piłki do masażu (Blackroll Ball). Wykonując ogólne techniki rozluźnienia pośladka rollerem czy punktowy nacisk na mięsień gruszkowaty za pomocą piłki do masażu pacjent jest w stanie sam zadbać o zmniejszanie napięcia mięśniowego tej okolicy. Zespół mięśnia gruszkowatego – profilaktyka Bardzo ważna w terapii jest także profilaktyka dalszego występowania tego schorzenia, która powinna obejmować: ćwiczenia wzmacniające obręcz biodrową, kończyny dolnej, edukacje pacjenta na temat jego problemu oraz ergonomii pracy/życia codziennego, ćwiczenia propriocepcji, stabilizacji głębokiej, ćwiczenia rozciągające obręczy biodrowej i kończyn dolnych, ostrzeżenie pacjenta przed następstwami, do których może prowadzić nieleczony problem. BIBLIOGRAFIA: 1. Boyajian-O’neill, Lori A., et al. “Diagnosis and Management of Piriformis Syndrome: An Osteopathic Approach.” The Journal of the American Osteopathic Association, vol. 108, no. 11, 2008 2. Al-Talalwah, Waseem. “The Vascular Supply of Hip Joint and Its Clinical Significant.” International Journal of Morphology, vol. 33, no. 1, 2015 3. Gupta, Rajesh. “Piriformis Syndrome.” Pain Management, 2014 4. Mccrory, P. “The ‘Piriformis Syndrome’- Myth or Reality?” British Journal of Sports Medicine, vol. 35, no. 4, 2001 Rwa kulszowa - przyczyny, objawy, leczenie. Czym jest objaw Lasegue'a? Rwa kulszowa jest jednym z najczęściej spotykanych Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal Mam 24 lata, a za sobą 5 operacji stawu biodrowego Ból podudzia - przyczyny, objawy towarzyszące, leczenie Ból w podudziu zdarza się dość często, może mieć w Przejdź do zawartości NowościWykładyFilmyPlacówkiKatalogO nasKontakt Zespół mięśnia gruszkowatego – niesforny brat rwy kulszowej?Bóle w dolnej części pleców kojarzą nam się najczęściej z rwą kulszową. Co jednak, jeśli dotykają również bioder oraz pośladków i towarzyszy im drętwienie? Możliwe, że mamy do czynienia z zespołem mięśnia gruszkowatego. Czym jest zespół mięśnia gruszkowatego? Zespół mięśnia gruszkowatego jest powiązany z rwą kulszową i oba te stany dają wiele wspólnych objawów. Może, choć nie musi, być następstwem rwy kulszowej. Jednak wynika on z przykurczu mięśnia gruszkowatego, który znajduje się głęboko w pośladku, biegnąc od przyczepu kości krzyżowej, do wierzchołka krętarza większego kości udowej. Jeśli nasza budowa jest prawidłowa, bezpośrednio pod nim przechodzi nerw kulszowy, który może być przez ten mięsień uciskany. Ponieważ znajdują się obok siebie i mają podobne funkcje, ból nerwy kulszowego i mięśnia gruszkowatego bywają ze sobą mylone. Ten drugi ma bardzo istotną rolę w stabilizacji stawów i ruchu bioder, pośladków i nóg oraz równowadze. Wspiera staw biodrowy przy obracaniu i poruszaniu się, a także podnoszeniu. Zespół mięśnia gruszkowatego traktowany jest najczęściej przeciwzapalnymi i przeciwskurczowymi lekami oraz fizjoterapią. Skąd się bierze? Jak czytamy na w magazynie Journal of the American Osteopathic Association, najważniejszą przyczyną zespołu mięśnia gruszkowatego jest zablokowanie przez niego nerwu kulszowego. Problem ten może rozwinąć się po jednej lub obu stronach ciała. U wielu starszych osób dochodzi do rozwoju nieprawidłowości wokół tego nerwu, co bywa spowodowane niewyleczonym, dawnym urazem. Schorzenie to dzieli się na przypadki pierwotne i wtórne. Te pierwsze spowodowane są zmianami anatomicznymi, np. rozszczepieniem mięśnia, te drugie zaś np. urazami. Jak pokazują badania, znacznie częściej występuje typ wtórny dolegliwości – jest to nawet 75% przypadków. Często dochodzi do niego np. z powodu nadwyrężenia mięśni okolic bioder i pośladków, zarówno w czasie pracy, jak i treningu. Powodem są również urazy i kontuzje dolnych części ciała lub silny stan zapalny w organizmie, który osłabia mięśnie. Uważa się, że do czynników ryzyka rozwoju zespołu mięśnia gruszkowatego należą: wiek – występuje on najczęściej u osób pomiędzy 40. a 50. rokiem życia, płeć – stan ten dotyka częściej kobiet, zdaniem naukowców wynika to z biomechaniki związanej z szerszymi biodrami u kobiet (wg niektórych raportów kobiety są narażone nawet 6 razy bardziej), doznane urazy okolic bioder, pośladków bądź ud, przebyta rwa kulszowa lub inne problemy z kręgosłupem, dynamiczne wykonywanie powtarzalnych ruchów, przy użyciu dolnej części ciała (np. biegi długodystansowe, kucanie, nieprawidłowe chodzenie – bez przerw treningowych), długotrwałe siedzenie, dieta prozapalna, zwiększająca ryzyko zaburzenia gospodarki elektrolitowej i niedoborów substancji odżywczych, nadwaga lub otyłość, a także niedowaga mogąca osłabiać mięśnie, anatomiczne nieprawidłowości w mięśniu gruszkowatym. Objawy Ból jaki towarzyszy zespołowi mięśnia gruszkowatego może występować prawie codziennie i znacznie upośledzać codzienne funkcjonowanie. Czasami jest to dyskomfort sporadyczny, o stosunkowo łagodnym nasileniu. U niektórych objawy mogą się pogarszać, w miarę postępu stanu zapalnego. Jeśli powodem schorzenia są powtarzalne, obciążające ruchy, warto byłoby choć na jakiś czas zredukować ich wykonywanie. Wśród najczęstszych symptomów znajdują się: ból okolicy bioder i pośladków, mrowienie lub drętwienie dolnej części ciała (w tym stóp), rozdzierający ból dolnego odcinka kręgosłupa, biegnący wzdłuż nóg przez nerw kulszowy, utrudniający poruszanie się oraz odpoczynek, ból towarzyszący dłuższemu staniu lub siedzeniu, kłopoty z chodzeniem, podnoszeniem przedmiotów, pochylaniem się, ćwiczeniem oraz wchodzeniem po schodach, sporadycznie bóle karku, głowy i pleców, ból brzucha i kłopoty z załatwianiem się. Zespół mięśnia gruszkowatego bywa bardzo często mylony z rwą kulszową, przepukliną i innymi problemami obszaru kręgosłupa. Diagnozowanie opiera się zwykle na wywiadzie oraz badaniu fizykalnym, w tym wywieranie nacisku na mięsień lub naciąganie go. Niestety nie istnieje badanie, które pozwalałoby na jednoznaczną diagnozę powstałego schorzenia. Ponieważ żadne badanie obrazujące (np. USG) nie pozwala na zobaczenie zmian, jedyną możliwością jest „opukanie” pacjenta i zebranie informacji dotyczących odczuwanych dolegliwości. Inną możliwością jest wykluczenie tych stanów, które widoczne są dzięki badaniom RM, np. ucisk nerwu kulszowego. Lekarze ustawiają często pacjentów w określonych pozycjach, by sprawdzić czy wywołają one bóle mięśnia gruszkowatego. Jak sobie pomóc? W jaki sposób złagodzić objawy zespołu mięśnia gruszkowatego? Należy pamiętać, że postępowanie zależne jest od przyczyny problemu. Często lekarze zalecają krótkoterminowe przyjmowanie zastrzyków sterydowych bądź przeciwbólowych, by zahamować kurcze mięśni i rozwój stanu zapalnego oraz bólu. Stosowane bywają również leki rozluźniające mięśnie i przeciwzapalne. Środki te są zwykle skuteczne jeśli chodzi o łagodzenie objawów, nie eliminują jednak prawdziwej przyczyny schorzenia. Co może nam pomóc? Fizjoterapia Wielu ekspertów uważa, że fizjoterapia i osteopatia mogą pomóc pozbyć się prawdziwej przyczyny problemów z mięśniem gruszkowatym. Zwykle terapie te obejmują rozciąganie, mobilizowanie i wzmacnianie stawów biodrowych, za pomocą specjalnie opracowanych ćwiczeń uelastyczniających i rozluźniających, a także pracę na podwięziach, by pozbyć się ich „zbicia”. Aby zapobiec nawrotom choroby, ważne jest mobilizowanie stawu biodrowego, a także wzmocnienie mięśnia czworogłowego, dolnej części pleców i rdzenia. Joga i rozciąganie Niektóre typy jogi i konkretne pozycje pomagają wzmocnić rdzeń i plecy, biodra oraz pośladki. Działają również rozluźniająco na mięsień gruszkowaty. Jak wykazano, dla osób cierpiących na zespół mięśnia gruszkowatego, szczególnie korzystne jest wzmocnienie mięśni przywodziciela biodra. Ćwiczenia które rozciągają i wydłużają nogi oraz kręgosłup, pomogą nam również skorygować postawę. Dzięki temu zmniejszy się sztywność i stan zapalny, a co za tym idzie ból wzdłuż nerwu kulszowego. Jak pokazują badania, joga to bezpieczny i skuteczny sposób na radzenie sobie z zespołem mięśnia gruszkowatego. Należy jednak pamiętać, że dobór ćwiczeń i sposób ich wykonywania powinien odbywać się pod okiem specjalistów. Choć możemy praktykować je samodzielnie w domu, konieczny jest profesjonalny instruktaż, z możliwością poprawienia sposobu w jaki układamy ciało – przynajmniej na początku. Oto kilka ćwiczeń, które mogą okazać się pomocne: leżenie na plecach i przenoszenie lewego kolana w kierunku prawego ramienia, leżenie na plecach i przesuwanie pięty w kierunku prawego ramienia, leżenie na plecach i przesuwanie prawego kolana w kierunku prawego ramienia. W każdej pozycji należy pozostać 30-60 sekund. Rozpoczynamy od wykonania 5-10 powtórzeń każdego zestawu, 2-3 razy dziennie. Kiedy ból się zmniejszy, możemy zwiększyć obciążenie bioder. To może być dobry moment na wprowadzenie takich ćwiczeń jak mostowanie bioder i unoszenie zgiętej nogi leżąc na boku, a także ćwiczenia obciążające, jak mini przysiady, kroki odstawno-dostawne wykonywane na ugiętych nogach (monster walk), siadanie i wstawanie itd. Po kilku tygodniach bądź miesiącach, repertuar ćwiczeń może się poszerzyć o bardziej wymagające zestawy. Odpoczynek Zaniechanie wykonywania powtarzających się ruchów (lub ćwiczeń), które mogą być odpowiedzialne za rozwinięcie się zespołu mięśnia gruszkowatego, może pomóc w powrocie do zdrowia. Warto zmniejszać obciążające ruchy lub ćwiczenia, szczególnie te wywierających nacisk na biodra. Jakie będą to czynności? Długie siedzenie (za biurkiem, za kierownicą itd.), bieganie długodystansowe, pokonywanie wzgórz, kucanie, skracanie kręgosłupa przy przyciąganiu kolan do klatki piersiowej, wchodzenie po schodach czy takie aktywności jak np. gra w tenisa. Większość planów terapii wymaga zwiększenia ruchu, by poprawić siłę oraz mobilność. Ponadto odpowiednio opracowane ćwiczenia mają za zadanie rozluźnić konkretne obszary, które toczy stan zapalny. W każdej sytuacji i w przypadku każdej aktywności która ma być częścią programu zdrowienia, należy zasięgnąć opinii specjalisty, by wykonywać wszystkie ruchy prawidłowo. Pozwoli to uniknąć obrażeń oraz zmaksymalizować korzyści płynące z aktywności. Jeśli jesteśmy zmuszeni pracować przy biurku lub długo prowadzić samochód, starajmy się robić przerwy przynajmniej co godzinę, choćby na 5 minut (najlepiej jednak na 10-15 minut). Krótkie spacery czy rozciąganie powinny wspomóc regenerację mięśni. Dieta przeciwzapalna Takie czynniki jak: dojrzały wiek, nadwaga lub otyłość, długotrwałe siedzenie, palenie papierosów, wysoki poziom stresu psychicznego (powodujący napięcie mięśni) czy nieprawidłowa dieta, zwiększają ryzyko problemów z mięśniami i nerwami. Każdy z nich pogłębia również stan zapalny, utrudniając gojenie, zwiększając ból i obrzęk, a także zagrożenie komplikacjami. Dlatego tak ważne jest by zadbać o odpowiednią dietę. Zredukujmy spożywanie: cukru, przetworzonego mięsa, pryskanych roślin, produktów z rafinowanych ziaren, alkoholu i gotowych przekąsek. Pamiętajmy o odpowiedniej podaży potasu i magnezu, co pomoże zmniejszyć skurcze i ból mięśni. Bardzo ważne są również zdrowe tłuszcze (np. awokado, oliwa z oliwek czy olej kokosowy) oraz chude, ekologiczne białko – jaja z wolnego wybiegu, ekologiczne mięso itd. Nie zapominajmy o produktach sfermentowanych, jak kombucha czy kefir, które pomogą nam zadbać o obecność probiotyków w jelitach. To jednak nie koniec. W walce z problemami mięśniowymi pomoże również kurkuma, kwasy tłuszczowe omega-3 czy koenzym Q10. Skuteczne zarządzanie bólem Niektóre badania wykazały, że stosowanie zimnych i ciepłych okładów może pomóc rozluźnić mięśnie i zahamować stan zapalny. Najlepiej stosować je przed sesją fizjoterapeutyczną lub rozciąganiem, co pomoże zmniejszyć dyskomfort. Unikajmy jednak ciepłych okładów natychmiast po doznaniu urazu, jeśli w jego wyniku ucierpiały mięśnie. Sięgajmy po nie dopiero po kilku dniach, przykładając je na 15-20 minut. Ich temperatura nie powinna być jednak zbyt wysoka. Dobrym pomysłem może okazać się również ciepła kąpiel z dodatkiem olejków eterycznych (np. z mięty pieprzowej, lawendy czy pomarańczy), które pomogą rozluźnić mięśnie i poprawić krążenie. Dla zwolenników zimnych doznań przydatne będą lodowe okłady, stosowane co 2-3 godziny, na 10-15 minut. Czasami terapia taka wymaga wsparcia lekami przeciwbólowymi bez recepty, które powinny być jednak przyjmowane krótkotrwale. Nie zapominajmy również o akupunkturze czy masażach, które również mogą pomóc zmniejszyć napięcie i ból. Obie metody powodują uwalnianie endorfin (hormonów szczęścia), które mają działanie przeciwbólowe, masaż dodatkowo eliminuje zrosty tkanek. Więcej na temat masaży pisaliśmy tutaj, tutaj i tutaj. Źródła: Opracowała Ewa Wysocka Zapisz się do newslettera Zapisz się do newslettera Tytuł ODBLOKUJ NATURALNE PROCESY ZDROWIENIAPoznaj Cztery Filary Długowieczności O AkademiiAkademia Długowieczności to społeczność, której celem jest propagowanie idei zdrowej i satysfakcjonującej długowieczności. LinkiSocial MediaAkademia Długowieczności © 2005 - 2022 | Wszelkie prawa zastrzeżone Serwis ma charakter edukacyjny, treści na nim umieszczone nie stanowią i nie mogą zastąpić porady lekarskiej. Właściciel serwisu dokłada wszelkich starań, aby podawane w nim informacje były poprawne merytorycznie i zgodne z obecną wiedzą specjalistyczną jednakże ostateczna decyzja dotycząca form i przebiegu leczenia należy do lekarza. Redakcja i właściciel serwisu nie ponoszą odpowiedzialności wynikającej z zastosowania informacji zamieszczonych na stronach serwisu, którego właściciel nie prowadzi działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o działalności leczniczej. Page load link Przejdź do góry Ćwiczenia na rwę kulszową - charakterystyka schorzenia, zasady, przykłady Nagły ruch, potknięcie czy zerwanie się z miejsca Rwa kulszowa - przyczyny, objawy, leczenie. Czym jest objaw Lasegue'a? Rwa kulszowa jest jednym z najczęściej spotykanych Rwa udowa - przyczyny, leczenie Czym jest rwa udowa? Jest konsekwencją nie tylko s ... Początkujący Szacuny 4 Napisanych postów 9 Na forum 14 lat Przeczytanych tematów 75 Witam Mam 18 lat. Od około roku mam dość dziwny problem z mięśniem gruszkowatym w prawym pośladku. Wizytę u fizjoterapeuty mam dopiero w listopadzie, więc do tego momentu może znalazłby się tutaj ktoś, kto znałby odpowiedź. Wszystko zaczęło się na treningu piłki nożnej. Już wcześniej miałem lekkie bóle w tym miejscu w pośladku, ale ignorowałem, teraz wiem że niepotrzebnie. Na jednym więc treningu przy wyprowadzaniu piłki przed siebie, czyli wysunięciu nogi w przód poczułem strzał, lekko mnie ogłuszyło tak jakby i zaraz potem miałem odczucie, jakby ktoś zabrał mi mięsień w tych rejonach. Rok po tym, czyli dziś mam wrażenie jakby coś mi tam siedziało dalej w tym pośladku dosłownie, wiem że chodzi o ten mięsień gruszkowaty. Przy wysiłku fizycznym ból przechodzi jakby w przód, w okolice pachwiny, tym samym jakby blokując mi nogę i jej prawidłowe funkcjonowanie. Co dokładnie może być nie tak ? Czy możliwe jest naderwanie tego mięśnia ? Czytałem też na innych forach, że możliwy jest przykurcz, ale czy pasowałby on do strzału/ogłuszenia podczas kontuzji ? Czy mam stosować jakieś ćwiczenie rozciągające i na koniec - czy to jest do wyleczenia ? Dzięki za odpowiedzi. Jeżeli chcecie zadać dodatkowe pytanie piszcie. ;) Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 3 Na forum 11 lat Przeczytanych tematów 12 Byłeś u lekarza? Robiłeś dodatkowe badania? Czy starciłeś na sile? ... Początkujący Szacuny 4 Napisanych postów 9 Na forum 14 lat Przeczytanych tematów 75 Robiłem prześwietlenie rtg biodra i z tym poszedłem do ortopedy - nic złego w układzie kostnym nie wynalazł, więc czekam na wizytę u fizjoterapeuty. To ostatnie pytanie - nie wiem jak rozumieć. Jeżeli chodzi o teraz, to na sile nie straciłem, ale w porównaniu do początku moich treningów to tak, bo miałem półroczną przerwę w bieganiu - po prostu nie mogłem. Dodam, że miałem po dłuzszym siedzeniu (np. w szkole) problem z wyprostowaniem nogi bo czułem ból w rejonach tego mięśnia gruszkowatego, musiałem rozchodzić by po chwili było w miarę dobrze. Również podczas siedzenia (to w ciągu około 3 miesięcy od kontuzji) miałem wrażenie drętwienia nogi tej prawej. ... Początkujący Szacuny 4 Napisanych postów 9 Na forum 14 lat Przeczytanych tematów 75 Proszę o odpowiedź ;) Może ktoś ma pojęcie o leczeniu takich spraw ? Jakieś doświadczenie ? ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 3 Na forum 11 lat Przeczytanych tematów 12 A może byś się postarał o badanie USG? ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 3 Na forum 11 lat Przeczytanych tematów 12 MNie to wyglada na zerwanie lub naderwanie miesnia Zmieniony przez - anucha82 w dniu 2010-09-24 19:32:40

zapalenie mięśnia gruszkowatego forum